این مقاله به بررسی روش های مبتنی بر نور در بایومتری و فرمول های مورد استفاده به همراه مقایسه آنها می پردازد.
درباره ابزار Lenstar نیز علاوه بر توپوگرافی با 11 حلقه پلاسیدو، با اندازه گیری قطر لنز، طول اتاق قدامی، قطر مرکز قرنیه و طول اتاق خلفی قدامی و استفاده آنها در فرمول های رایج، عمده لنزهای داخل چشمی قابل محاسبه هستند. اما بنا بر ادعای ZEISS دقت این سیستم در اندازه گیری پایین تر از IOL Master 700 است. به گونه ای که پس از تکرار آنی اندازه گیری طول اتاق خلفی قدامی، خطای IOL Master 700 حدود 5 میکرون اندازه گیری شده، در حالی که این خطا در سیستم Lenstar حدود 35 میکرون گزارش شده است.
اطلاعات استخراج شده توسط ZEISS
فرمول های مورد استفاده در هر سه سیستم که می توانند منطبق با نیازهای مراکز چشم پزشکی باشد، در جدول انتهای این مقایسه گنجانده شده. از طرف دیگر، کیفیت داده های ورودی می تواند در خروجی فرمول ها تاثیر به سزایی داشته باشد.
لازم به ذکراست که بهره گیری از توپوگرافی با کراتومتری در این سه دستگاه، به دلیل نزدیک کردن انتظار بیمار از دید بعد از جراحی IOL به واقعیت است، که می تواند تحت تاثیر ابیراهی های قرنیه، مغایر با انتظارشان باشد. در نتیجه بررسی کراتوکونوس نیز می تواند از اهمیت ویژه ای برخوردار باشد.
از جایی که از نور به جای امواج فراصوت در این سیستم ها جهت اندازه گیری استفاده می شوند، متد به کار گیری آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است، تا بتواند دقیق ترین اندازه گیری را به همراه هزینه معقول شامل شود. از این رو ZEISS IOL Master 700 از OCT جهت این امر استفاده می کند که باعث گران شدن دستگاه شده. ولی در دستگاه TOPCON Aladdin از Low Coherence Interferometry استفاده شده که هزینه OCT را برای خریدار ندارد، اما به واسطه انسجام پالس های نوری از دقت یکسان برخوردار است. این نکته قابل توجه است که OCT نصب شده بر روی IOL Master 700 به شکل یک OCT مستقل کار نمی کند و در صورت نیاز به این دستگاه باید آن را جداگانه خریداری نمود، که این موضوع باعث عدم توجیه پذیر بودن آن از نظر اقتصادی و کلینیکی می شود. از طرف دیگر ابزار Lenstar از متد Low Coherence Reflectometry استفاده می کند که باعث دقت پایین تر این سیستم در اندازه گیری نسبت به دستگاه های ZEISS و TOPCON می شود.
